Στον φυσιολογικό επιπεφυκότα υπάρχουν μικρόβια που συμβάλλουν στην άμυνα του ματιού, όπως ο επιδερμικός σταφυλόκοκκος ή το κορυνοβακτηρίδιο. Αν η αμυντική ικανότητα αλλάξει ή αν ο επιπεφυκότας αποικισθεί από άλλα μικρόβια, τότε εκδηλώνεται λοίμωξη. Η αμυντική ικανότητα αλλάζει είτε από τοπικούς λόγους (π.χ. ξηροφθαλμία, ατοπία) είτε από γενικούς (π.χ. σακχαρώδης διαβήτης, ανοσολογικά νοσήματα, ανοσοκαταστολή).

Παθολογικά βακτήρια μπορεί να μεταφερθούν στον επιπεφυκότα και να τον μολύνουν είτε από διπλανές περιοχές (μύτη, δέρμα, ιγμόρεια) είτε από άλλους ασθενείς. Είναι επομένως προφανές ότι περιβαλλοντικοί παράγοντες και κυρίως συνθήκες υγιεινής επηρεάζουν την εκδήλωση βακτηριακής επιπεφυκίτιδας, για αυτό τα τελευταία χρόνια ή συχνότητα έχει μειωθεί σημαντικά. Η χρήση φακών επαφής, τα κλειστά δακρυϊκά σωληνάρια και η χρόνια δακρυοκυστίτιδα είναι παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση βακτηριακής επιπεφυκίτιδας.

Η βακτηριακή επιπεφυκίτιδα είναι μια οξεία λοίμωξη που ξεκινά από το ένα μάτι και γρήγορα επεκτείνεται και στο άλλο.

Ερυθρότητα, κάψιμο και δακρύρροια παρατηρούνται όπως και σε κάθε άλλης μορφής επιπεφυκίτιδα, αλλά αυτό που χαρακτηρίζει τη βακτηριακή είναι οι πυώδεις εκκρίσεις. Τα συμπτώματα είναι τυπικά πιο έντονα το πρωί, όπου τα βλέφαρα είναι κολλημένα με αποξηραμένες εκκρίσεις.

Οι περισσότερες περιπτώσεις βακτηριακής επιπεφυκίτιδας υποχωρούν μετά από λίγες μέρες ακόμα και χωρίς θεραπεία, αν η άμυνα του οργανισμούς είναι καλή. Η χρήση ενός κοινού αντιβιοτικού κολλύριου για 5-6 ημέρες απαλλάσσει τον ασθενή από τα συμπτώματα.

 

Τα παλιότερα αντιβιοτικά, όπως η χλωραμφενικόλη και η αμπικιλίνη ή τομπταμυκίνη συνήθως είναι αποτελεσματικά. Σπάνια μια επιπεφυκίτιδα οφείλεται σε τοξικά ή ανθεκτικά στη θεραπεία βακτήρια και τότε ίσως χρειαστεί καλλιέργεια εκκρίματος για να δοθεί η κατάλληλη αντιβίωση. Κίνδυνος για πρόκληση έλκους κερατοειδή υπάρχει μόνο αν ο κερατοειδής τραυματιστεί. Οι χρήστες φακών επαφής βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο.