Τα πρώτα συμπτώματα της μελαγχρωστικής αμφιβληστροειδοπάθειας είναι η δυσκολία προσαρμογής στο σκοτάδι ή αδυναμία όρασης τη νύχτα (νυχταλωπία) και μπορεί

να ξεκινήσουν ακόμα και από την πρώιμη παιδική ηλικία, αν και ουσιαστικά αντιληπτά γίνονται κατά τη 2^η ή 3^η δέκατα της ζωής. Με την πάροδο του χρόνου τα προβλήματα αυξάνονται και δυσκολία όρασης δεν πάρχει μόνο τη νύχτα ή στο χαμηλό φως αλλά σε όλες τις καταστάσεις. Σιγά σιγά η περιφερική όραση χάνεται και οι ασθενείς είναι σαν να βλέπουν μέσα από σωλήνα. Η κεντρική όραση μπορεί να παραμείνει ανεπηρέαστη για πολλά χρόνια, αλλά τελικά είναι δυνατόν να χαθεί κι αυτή.

 

Η μελαγχρωστική αμφιβληστροειδοπάθεια μπορεί να είναι μια πάθηση που αφορά αποκλειστικά στο μάτι ή να αποτελεί μια από τις εκδηλώσεις ενός μεταβολικού, νευρολογικού, νεφρολογικού ή ηπατικού συστηματικού νοσήματος.

Η θεραπεία της μελαγχρωστικής αμφιβληστροειδοπάθειας παραμένει προς το παρόν ελπίδα του μέλλοντος, αφού οι γενετικές θεραπείες ακόμα βρίσκονται σε πειραματικό στάδιο.

Ευγονικοί λόγοι επιβάλλουν, όλοι οι ασθενείς με μελαγχρωστική αμφιβληστροειδοπάθεια να κάνουν μοριακό γενετικό έλεγχο, ώστε να γνωρίζουν τον κληρονομικό τρόπο μετάδοσης της νόσου και να ξέρουν την πιθανότητα το παιδί τους να πάσχει.