Γενικά σχετίζεται με υπερθυρεοειδισμό, αν και μπορεί να εκδηλώνεται και σε ευθυρεοειδικά ή

ακόμα και υποθυρεοειδικά άτομα. Συνήθως εμφανίζεται στα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής και έχει ισχυρή κληρονομική προδιάθεση. Το κάπνισμα αποτελεί ισχυρό παράγοντα κινδύνου.

 

Οι ασθενείς παραπονούνται για αίσθηση ξένου σώματος, φωτοφοβία, δακρύρροια, ενόχληση, οίδημα βλεφάρων, ανύψωση του άνω και κατάσπαση του κάτω βλεφάρου, προεξοχή του βολβού (εξώφθαλμος). Καθώς η νόσος προχωρά οι ασθενείς μπορεί να παραπονεθούν για διαταραχές της κινητικότητας των ματιών, διπλωπία και μείωση της όρασης.

Η διάγνωση της θυρεοειδικής οφθαλμοπάθειας βασίζεται στην κλινική εικόνα, τα επίπεδα των ορμονών του θυρεοειδή στο αίμα και βασικά στην αξονική τομογραφία του κόγχου, που δείχνει χαρακτηριστική εικόνα διόγκωσης της γαστέρας των μυών που κινούν το μάτι και κυρίως του κάτω, έσω και άνω.

Η θυρεοειδική οφθαλμοπάθεια είναι αυτοπεριοριζόμενη και σταθεροποιείται μέσα σε μια περίοδο 3-5 χρόνων. Υπάρχουν 3 στάδια της νόσου:

• Η φλεγμονώδης φάση, όπου υπάρχουν έντονα φαινόμενα από τον κόγχο και τους γύρω από το μάτι ιστούς (π.χ. πρόπτωση βολβού, σύσπαση μυών

• Η στατική φάση, όπου η φλεγμονώδης φάση μειώνεται και μπορεί να υπάρχει μικρή βελτίωση

• Η φάση ηρεμίας, όπου διαπιστώνεται σταδιακή βελτίωση της κινητικότητας και της σύσπασης των μυών

Η ρύθμιση της λειτουργίας του θυρεοειδή δεν φτάνει για να αντιμετωπισθεί η προχωρημένη οφθαλμοπάθεια. Κατά την φλεγμονώδη φάση χορήγηση υψηλών δόσεων κορτιζόνης ενδοφλέβια μπορεί να είναι αποτελεσματική. Κατά τη φάση ηρεμίας αν ο εξώφθαλμος είναι εκτεταμένος και ο κερατοειδής είναι εκτεθειμένος ή το οπτικό νεύρο πιέζεται τότε η χειρουργική επέμβαση είναι απαραίτητη. Χειρουργική επέμβαση στους μυς μπορεί να διορίσει την διπλωπία.